Środki i preparaty na zarazę ogniową

Fot. Scot Nelson, CC0, Wikimedia Commons

Zaraza ogniowa to choroba wywoływana przez bakterię Erwinia amylovora. Najczęściej poraża jabłonie, grusze i pigwy oraz dziko rosnące głogi, jarzębiny, irgi, ogniki i świdośliwy. W szkółkach jest chorobą kwarantannową.

Patogen zimuje w porażonych lecz nie obumarłych pędach roślin. Wnika przez naturalne otwory oraz uszkodzenia mechaniczne. Bakterie przenoszone są z wodą, powietrzem, na narzędziach oraz przez owady i ptaki. Rozwojowi choroby sprzyja wysoka wilgotność powietrza przy temperaturze 20-24°C.

Zaraza ogniowa - objawy

W fazie kwitnienia drzew porażone kwiaty brunatnieją i zamierają ale nie opadają. Bakterie przenikają do zawiązków owoców. Zainfekowane jabłka marszczą się, stają się czarnobrunatne i nie opadają. Na starszych owocach tkanka zaczyna gnić, pojawiają się wodniste plamy. Na pędach i owocach grusz widoczne są krople szarobiałego, bakteryjnego wycieku. Na krótkopędach i gałęziach widoczne są nekrotyczne, zagłębione plamy. Młode, niezdrewniałe pędy brunatnieją i wyginają się na kształt pastorału. Obumarłe pędy i liście wyglądają jakby były spalone.

Zaraza ogniowa - zwalczanie, kiedy wykonywać opryski

W walce z tą chorobą ważna jest profilaktyka i sadzenie odmian odpornych. Nie należy sadzić jabłoni i grusz w sąsiedztwie głogów, irg, ogników i jarzębin. Porażone fragmenty roślin lub całe drzewa trzeba usuwać, narzędzia dezynfekować a rany po cięciu zabezpieczać maścią ogrodniczą z dodatkiem fungicydu miedziowego.

Do ochrony chemicznej stosuje się opryski preparatami miedziowymi, które przeprowadza się na początku i pod koniec kwitnienia, w czerwcu, podczas opadania zawiązków, po zbiorach oraz po gradobiciu, jeśli owoce zostaną uszkodzone.