Środki i preparaty na wzdymacza gruszowego
Fot. Jerzy Opioła, CC BY 4.0, Wikimedia Commons
Wzdymacz gruszowy (Epitrimerus piri) jest mikroskopijnym roztoczem z rodziny szpecielowatych. Najczęściej spotykany jest w sadach gruszowych. Wrzecionowate ciało o długości 0,15 mm ma kolor kremowobiały. Zimuje w spękaniach kory, żerowanie rozpoczyna wiosną, kiedy to przenosi się na rozwijające się liście i pąki kwiatowe. Rocznie rozwija się kilka pokoleń szkodnika.
Wzdymacz gruszowy - objawy
Wzdymacz gruszowy wysysa soki roślinne, przez co roślina jest pozbawiana składników pokarmowych. Wzrost zostaje zahamowany i pojawiają się deformacje. Szpeciele gromadnie żerują po spodniej stronie liści i składają tam jaja. Blaszki liściowe wyginają się łódeczkowato, liście stają się kruche, a ich brzegi mogą się marszczyć i zawijać do środka. Pojawiają się na nich także deformacje przypominające pęcherze. Na owocach i spodniej stronie liści mogą być widoczne ordzawienia. Osłabione drzewa mają mniej owoców a ich jakość jest niższa. Szkodniki te mogą przenosić niektóre choroby wirusowe.
Wzdymacz gruszowy - zwalczanie, kiedy wykonywać opryski
Należy regularnie przeglądać drzewa i usuwać liście z objawami żerowania wzdymacza. Usuwa się także silnie porażone gałęzie. Populację szkodnika ograniczy wprowadzenie do uprawy drapieżnych organizmów. Można wykorzystać np. opaski filcowe z dobroczynkiem gruszowym, które zawiesza się na drzewach od lutego do marca. Opryski dedykowanymi preparatami chemicznymi przeprowadza się wczesną wiosną przed rozwinięciem się pąków, jednak nie należy ich stosować, gdy rozwieszone są opaski z dobroczynkiem.
