Środki i preparaty na stonkę ziemniaczaną
Fot. pixabay
Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata) to bardzo groźny szkodnik roślin psiankowatych, przede wszystkim ziemniaków, żeruje też na pomidorach, papryce i bakłażanie. Dorosłe chrząszcze dorastają do 12 mm długości. Na jasnobeżowych pokrywach skrzydeł widnieje 10 czarnych pasków. Pękate larwy o długości do 15 mm mają czarną głowę i czarne plamki po bokach. Początkowo przybierają kolor ciemnoczerwony, z czasem stają się pomarańczowe. Chrząszcze zimują w ziemi, do głębokości 30 cm i wychodzą wiosną, gdy temperatura gleby przekroczy 14°C.
Stonka ziemniaczana - objawy
Stonka może powodować bardzo duże straty w plonach. Najbardziej żarłoczne są chrząszcze pokolenia letniego pojawiające się w lipcu. Larwy i chrząszcze żerują na liściach, w których wygryzają dziury, mogą też przegryzać pędy. Przy dużej populacji stonki może dojść do całkowitego zjedzenia liści i powstania gołożerów. Zaatakowane rośliny są osłabione, gorzej rosną i plonują, w skrajnych przypadkach zamierają.
Stonka ziemniaczana - zwalczanie, kiedy wykonywać opryski
Aby ograniczyć liczebność stonki zaleca się stosowanie płodozmianu oraz wykonywanie zabiegów agrotechnicznych m.in. utrzymywania wysokiej zawartości próchnicy w glebie. Pomocne jest sadzenie roślin pułapkowych (np. wczesnych odmian ziemniaków, na których, zamiast na pomidorach będą żerowały szkodniki). Przy niedużej uprawie można zbierać chrząszcze ręcznie i niszczyć jaja. Do oprysków stosuje się środki biologiczne, chemiczne oraz preparaty z ziół i chwastów. Rośliny można także opylać mączką bazaltową.
